Ελεύθερος επαγγελματίας. Πώς μπορεί να διπλασιάσει το εισόδημα του.

Κι όμως, θα το φανταζόσασταν ποτέ πως τελικά όσοι δεν καταφέρνουν να φέρουν εις πέρας όλες τις υποχρεώσεις της ημέρας μπορεί να αισθάνονται περισσότερο κουρασμένοι απ’ όσους τα καταφέρνουν;
Απίστευτο;
Κι όμως, διάβαζα τις προάλλες σ’ ένα άρθρο επιστημονικού περιοδικού πως αυτό ακριβώς συμβαίνει. Και ο κύριος υπεύθυνος γι’ αυτό είναι η ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη δεν είναι κάποια ουσία που μπορούμε να πάρουμε από την τροφή μας. Ούτε και πωλείται σε χάπια στο φαρμακείο. Είναι μια ουσία που βρίσκεται στον εγκέφαλό μας και η δουλειά της είναι να μεταφέρει μηνύματα από το ένα νευρικό κύτταρο στο άλλο. Προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα, ικανοποίηση, ευφορία, ηρεμία. Με λίγα λόγια, είναι ο ταχυδρόμος του εγκεφάλου μας! Ένας ταχυδρόμος με καλά νέα!
Όσο πιο υψηλά τα επίπεδα της ντοπαμίνης, τόσο πιο ήρεμοι κι ευτυχισμένοι αισθανόμαστε! Και τόσο πιο ξεκούραστοι! Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αυξήσουμε την ντοπαμίνη μας: το φαγητό, το σεξ, η αγαπημένη μας μουσική, οτιδήποτε απολαμβάνουμε και μας φτιάχνει τη διάθεση. Ένας, όμως, από τους κυριότερους τρόπους είναι, οι στόχοι και τα κίνητρα!
Τι εννοώ; Εννοώ πως όταν οι πράξεις μας συνδέονται με κάποιον σκοπό, τα επίπεδα της ντοπαμίνης φτάνουν στα ύψη!
Συμπέρασμα: όταν επιτυγχάνουμε τους στόχους μας είμαστε πιο ευτυχισμένοι και πιο ξεκούραστοι!
Σίγουρα, όλοι μας, το πρωί που ξυπνάμε φτιάχνουμε μια λίστα με τις υποχρεώσεις της ημέρας. Άλλοι τη γράφουν, άλλοι τη φτιάχνουν στο μυαλό τους. Μικρή σημασία έχει, έτσι κι αλλιώς. Σημασία έχει ότι υπάρχει. Είναι αυτό που λέμε, «To Do List».
Γνωρίζω, λοιπόν, πολλούς ανθρώπους που και μόνο στη σκέψη της, κουράζονται. Κι αρχίζουν να κάνουν όλες τις άλλες δουλειές – συνήθως άκαιρες η περιττές – προκειμένου να μην ασχοληθούν με τις πραγματικές υποχρεώσεις. Θα πλύνουν τα πιάτα, θα καθαρίσουν το μπάνιο, μέχρι που θα σιδερώσουν – προφασιζόμενοι πως αυτό είναι απαραίτητο – για να αποφύγουν τη λίστα! Θα ξεσκονίσουν το γραφείο, θα τακτοποιήσουν την αλληλογραφία, θα βάλουν μελάνι στον εκτυπωτή και ων ουκ έστι αριθμός! Και μετά, θα διαπιστώσουν απλά πως μόλις έχασαν δύο ώρες απ’ την ημέρα τους! Δύο ώρες απ’ τη ζωή τους! Κι αισθάνονται κουρασμένοι κι απογοητευμένοι!
Γιατί συμβαίνει, άραγε, αυτό; Γιατί, απλούστατα, ξεφεύγουν απ’ τον στόχο! Γιατί, ίσως, μοιάζει δύσκολος και απρόσιτος! Κι αυτά που πρέπει να κάνουν για να τον πετύχουν, μοιάζουν πολύ κουραστικά! Τους λείπει το κίνητρο! Ή έχουν λάθος κίνητρο!
Είναι αυτό που είπα στο σεμινάριο μου: Οι άνθρωποι έχουμε στόχο χωρίς να έχουμε αποστολή
Βλέπω, για παράδειγμα, τη μητέρα μου. Ίσως να είναι και η καλύτερη νοικοκυρά του κόσμου. Έχει πείσει τον εαυτό της πως οι δουλειές του σπιτιού είναι η προτεραιότητά της κι έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα τους πραγματικούς της στόχους. Κάθε φορά που βρισκόμαστε, θα ανακαλύψει κάποιου είδους ανύπαρκτης ακαταστασίας.
«Κι εγώ απορώ, μαμά, γιατί ενώ θα έπρεπε να θέτεις στόχους στη δουλειά σου, τους θέτεις στο σπίτι!».
Τα κίνητρα τα δικά μου και της μητέρας μου είναι τελείως διαφορετικά! Κατανοητό, αν λάβει κανείς υπόψη και τη διαφορά της ηλικίας. Και μοιάζει απίθανο, η μητέρα μου – σ’ αυτή την ηλικία – ν’ αλλάξει στόχους και προτεραιότητες!
Η ερώτηση, όμως, είναι η εξής:
Εμείς; Θα συνεχίσουμε μόνο να έχουμε καθαρό και τακτοποιημένο το σπίτι, το γραφείο μας, τα mail μας, την βαλίτσα μας;
Μήπως Θυσιάζουμε να μην βάλουμε προτεραιότητα να πλησιάσουμε τους στόχους μας;
Η απογοήτευση, πολλές φορές, προέρχεται από αυτό ακριβώς! Το ότι δεν κάνουμε τίποτα για να πλησιάσουμε τους στόχους μας, οδηγεί σε μείωση της ντοπαμίνης, άρα λιγότερη ικανοποίηση και ηρεμία! Και η μείωση της ντοπαμίνης οδηγεί σε λιγότερη ενεργητικότητα προς τη σωστή κατεύθυνση!